Форум сайта «Глобус Беларуси»

[alexBel]

Частка VI Мюнхен. Заключны эпізод Баварскага падарожжа.

Вандроўка па Баварыі была ў сакавіку, аднак ўражаннямі пра яе я дзяліўся аж да ліпеня і зараз, пасля невялікага "прыбалтыйскага" перапынку, пасля таго, як адгрымела вядомае на ўвесь свет свята піва "Актобэрфэст", прыйшоў час завяршыць гэтую тэму.



Пакуль я рыхтаваў іншыя рэпартажы, катаўся па Прыбалтыцы і проста ленаваўся, флэшка з фотаздымкамі Мюнхена ляжала на падваконніку пад прамымі прамянямі летняга сонца... даруйце калі ласка, але здымкі "выгарэлі".

Ужо з раніцы 5 дня адчувалася, што падарожжа падыходзіць да свайго канца, таму настрой быў ня айс ... Мы пагрузіліся ў "родны" аўтобус і выехалі ў апошні горад. Доўга ехаць да яго не давялося, аднак нас доўга "каталі" па ім і пасля двухгадзіннай аўтобуснай экскурсіі, дазволілі-такі выйсці з аўтобуса. Экскурсавод, хутка нешта лапоча, бегма, правёў нас па некаторых вулачках цэнтра…



… завёў на двор старой рэзідэнцыі Вітэльсбахаў...



... і пакінуў на Марыенплацы, дазволіўшы, нарэшце, пабадзяцца па горадзе самастойна.
Узначальвае гэтую плошчу новая ратуша, пабудаваная ў XIX - пачатку ХХ ст.



З усходняга боку плошчы працягвае старэць старая ратуша, пабудаваная ў XIV стагоддзі.



Ад Марыенплаца мы накіраваліся на захад.
Першае, што мы сустрэлі - царква св. Міхаіла XVI ст. У гэтым храме размешчана пахавальня, дзе спачываюць многія каралі Баварыі, у тым ліку і "казачны кароль", пра замкі якога я распавядаў раней.


Справа відаць дзве вежы сабора св. Багародзіцы (Фрауэнкірхы) - сімвала Мюнхена.
Здзівіла тое, што многія храмы Баварыі ўпрыгожаны цыбуляпадобнымі купаламі. Цікава, чаму так? Бо для каталіцкай і лютэранскай архітэктуры больш характэрны высокія гатычныя шпілі і мудрагелістыя барачныя заканчэння.

Выйшлі на Карлсплац


Будынак акруговага суда.

Асабнякі недалёка.



Адсюль мы пайшлі на Адэансплац паўз Фрауэнкірху. Сфатаграфаваць цалкам у мяне яе не атрымлівалася, а кавалкамі не хацелася, таму, на жаль, перадаць для вас ўсю моц гэтага храма я не магу.
У ансамбль Адэансплац ўваходзіць Фэльдхернхалле ("Зала баварскіх палкаводцаў").



І Театінэркірха XVII ст.



Побач з Адэансплацам месціцца Хофгартэн - парк у цэнтры горада, які быў закладзены яшчэ ў пачатку XVII стагоддзя.



Галоўным фасадам на яго выходзіць новы палац - частка комплексу рэзідэнцыі Вітэльсбахаў. Вельмі аскетычны і суровы на мой погляд будынак, больш падобны на будынкі, якія будаваліся ў Нямеччыне ў 1940-х ...



Пабадзяліся яшчэ крыху па парку і пайшлі на Максіміліянплац, названы так у гонар першага манарха Баварыі - Максіміліяна Ёзэфа. Зразумела, што на плошчы першага караля, названай у гонар першага караля, будзе ўсталяваны помнік першаму каралю, і не істотна, што ззаду помніка - нацыянальны тэатр, у якім ставілі свае творы Вагнер і Штраўс, праўда, сам тэатр быў пабудаваны па даручэнні усё таго ж Макса ...



Максіміліянплац размешчаны недалёка ад старой ратушы, а побач з ратушай знаходзіцца царква святога Духа XVI стагоддзя.


У яе падножжа ўжо некалькі стагоддзяў бушуе і пералічвае грошы рынак. Калі мы праходзілі паўз, там так пахнула трускаўкай за 2,5 еўра (гэта ў сакавіку-то), што мы не выстаялі і купілі кантэйнер.
Больш безгустоўных ягадаў за сваё жыццё я не еў ... Наогул, мы іх толькі паспрабавалі і адразу выкінулі ...

Напрыканцы, пакажу вам цікавы размаляваны домік ...



Мюнхен - вялікі горад з адпаведны атмасферай, большасць будынкаў у цэнтры - псеўдагістарычныя рэканструкцыя, прычым на сучасны манер.

Менавіта таму я выдумаў гісторыю з "выгарэлымі" здымкамі - каб хоць крыху надаць гэтаму шклу і бетону больш "пацёрты" выгляд.

Шмат людзей, машын, усе спяшаюцца і мітусяцца - не ў маім гусце. Па гэтай нагоды ён не выклікаў захаплення, хоць сам па сабе горад не дрэнны.

Мне вельмі спадабалася Баварыя наогул - гэта менавіта тое, што я жадаў убачыць у ЕЗ у першую чаргу. Маленькія мястэчкі Бамберг і Ротенбург выклікалі шквал эмоцый, ад якіх я ўпадаў у эйфарыю. У іх, куды не паглядзі - маляўнічыя абвітыя плюшчом сярэднявечныя домікі ўтвараюць цесныя вулачкі, вежы старых храмаў стагоддзямі нясуць сваю варту, а брукаваныя дарогі, напэўна, памятаюць адбіткі ног дзесяткаў пакаленняў. Не пакінулі абыякавымі і зімовыя Альпы - гэтыя заснежаныя вяршыні немагчыма забыць.
Р—Р° СћСЃСЋ вандроўку СЏ РЅС– разу РЅРµ расчараваўся С– думаю, што гэта было лепшым варыянтам пазнаёміцца ​​Р· гэтым культурным рэгіёнам.

http://ales-matsesha.livejournal.com/7857.html

[К�НДУС]

Трэба будзе сваю флэшку палажыць на падваконнiк... :)

[Владислав Ф.]

[Алемания]

---

[Алемания]

---

[alexBel]

Нас на мост не пустили, как видно, тогда еще было скользко, но мы пробрались и делали снимки на пол пути

[Алемания]

---

[alexBel]

[Ласточка]

а в немецком метро не катались?)
в частности в Нюрнберге?)

[alexBel]