Форум сайта «Глобус Беларуси»

[Валерій]

Пасьля страты вертыкаляў-дамінантаў-кірх сьв.Іаана ды сьв.Якуба у 45-47 гг, будынка біржы у 50-х,рэшткаў крэпасьці у 68 ( пабудова другога корпусу верфі) ператварыла горад у такісабе вялікі рыбацкі пасёлак " з прэтэнзіяй". Можа толькі калі дзеткам марскі акварыюм паказаць.

[Валерій]

Alex Bel-выбачаюся за дубляж тваіх здымкаў.

[alexBel]

[Валерій]

Не магу гэтага зрабіць тэхнічна.Можа мадэратару будзе больш спадручна.

[alexBel]

Частка IV Лібава

У планы адпачынку ў Летуве яшчэ ўваходзіла наведванне Вільні, ну ці Коўна, аднак я як ўявіў сабе пяцігадзіннае падарожжа ў душным аўтобусе за чатырма гадзінамі горада, які я хачу прачуць, а не бягом паглядзець, то мне адразу і перахацелася. Тады я падумаў наконт арганізаваных экскурсій і звярнуўся ў турыстычны цэнтр. Гэткіх далёкіх маршрутаў не было, а з прапанаваных мяне больш за ўсё зацікавіла Лібава.



Першыя ўражанні аб Латвіі - пабітыя дарогі, закінутыя вёскі, палі ў пустазеллі і абшарпаныя будынкі. Я быў здзіўлены ... (гэта тое, што я бачыў на уласныя вочы і толькі у адным рэгіене, таму магу памыляцца на конт усей краіны, разглядайце як суб'ектыўны погляд на маленькі кавалак Латвіі)
Летува карэнным чынам адрозніваецца са сваімі ўзорнымі дарогамі і дагледжанымі сельскімі краявідамі. Я не мог паверыць, што гэтыя дзве гэтак падобныя ў маім уяўленні краіны, такія розныя.

Наогул, экскурсія прайшла ў духу "паглядзіценалевапаглядзіценаправатуткалісці ..." таму, калі нас адпусцілі, я пайшоў па сваім маршруце.
Першая славутасць да якой я накіраваўся - сабор святой Тройцы XVIII стагоддзя.



Ён прама ўвасабляе горад - стары, прыгожы, на працяглай рэстаўрацыі ...
Ўнутры дазволілі падняцца на хоры:



Касцёл знакаміты сваім арганам. Аддалена нешта чуў пра "самы вялікі механічны ў Еўропе ..." Не ведаю на колькі ён самы-самы, але гучыць выдатна.





Натхнёны арганнай музыкай (я вельмі яе люблю) пайшоў да кірхы святой Ганны.
Міма плошчы руж ...



Міма самага рокавага кафэ Латвіі ...



РџР° чутках гэта самае першае СЂРѕРє​​-кафэ Сћ Латвіі. Злева РЅР° фота бачныя бятонныя РєСѓР±С‹, РЅР° С–С… адбіткі далоняў знакамітых латышскіх музыкаў. Спачатку СЏ быў ​​Сѓ захапленні !!! РЇ 10 хвілін шукаў далоні Рэнарса Каўпэрса С– прадстаўнікоў гурта BRAINSTORM, потым узгадаў, што Сћ Латвіі СЏРЅС‹ выступаюць пад назвай PRATA VETRA. Яшчэ 2 разы ўважліва пераглядзеў СѓСЃРµ РєСѓР±С–РєС– - безвынікова. Падумаў, што СЏ, напэўна, Сѓ чымсьці памыляюся С– папытаў дапамогі Сћ мінакоў, але С– разам Р· маладой парай, якая РјРЅРµ дапамагла яшчэ двойчы ўважліва вывучыць СѓСЃРµ блокі, СЏ РЅРµ знайшоў тое, што так шукаў ... РЇ С– дагэтуль РЅРµ магу зразумець, чаму побач Р· топавым СЂРѕРє-кафэ Сћ Лібаве ёсць адбіткі далоняў Лаймы Вайкалі, Р° далоняў удзельнікаў аднаго Р· самых знакамітых альтэрнатыўных латышскіх гуртоў РЅСЏРјР°?

Маё натхненне хутка сышло на не і ў падушаным стане я выйшаў да кірхы.



Лютэранская царква святой Ганны лічыцца найстарэйшым храмам горада, першае збудаванне адносяць да XVI стагоддзя, далей, цягам часу, мноства разоў дабудоўвалася і перабудоўвалася.



Калі паглядзець з гэтага месца назад - пабачым шпілі сабора святога Язэпа, ён і быў наступным.


Злева на фота павільён цэнтральнага рынку (XIX стагоддзе)

Сабор святога Язэпа быў у XVIII стагоддзі невялікім касцёлам св. Карла Барамея.



У XIX ён зведаў капітальную перабудову, у выніку якой, храм стаў найбуйнейшым у горадзе.



Падчас экскурсіі мы хутка праскочылі мікрараён, забудаваны прывабнымі драўлянымі асабнякамі, гід нават кінуў некалькі фраз, нешта накшталт: "мыпраязджаемраёнякі ..." а далей я ўжо не змог зразумець ... Каб не спяшаючыся прагуляцца і атрымаць асалоду ад латышскай драўлянай мадэрнавай архітэктуры, пасля сабора я вырашыў накіравацца менавіта туды.

Першы асобнік не тое каб драўляны асабняк, але здаўся вельмі цікавым



Другі быў не гэтулькі драўляны мадэрнавы, колькі цагляны неагатычны, але таксама нічога.



І вось, праз некалькі дзесяткаў метраў ...



Амаль усе яны маюць вельмі жаласны стан, многія не падобныя на жылыя ...



Дзе-нідзе вісяць шыльды аб продажы, але па-мойму купляць іх ніхто не імкнецца.



Ўдосталь набадзяўшыся, павярнуў назад і пайшоў зірнуць на драматычны тэатр.
Будынак быў пабудаваны ў пачатку ХХ стагоддзя для нямецкага тэатра, аднак пасля ПСВ ён дастаўся латышам.



Недалёка знайшоў маляўнічы завулак, заціснуты паміж старымі драўлянымі бярвеністымі сценамі.



Пазней даведаўся, што гэта склады XVII стагоддзя. Наогул, месца вельмі незвычайнае. Жалезныя ліхтары выглядаюць сурова, ноччу з іх асвятленнем атрымалася б вельмі атмасферная фатаграфія.



Яшчэ адзін завулачак ...


ракурс быў скрадзены у zzuka - https://fgb.by/viewtopic.php?p=49857#49857

Да аўтобуса заставалася яшчэ крыху часу і я вырашыў схадзіць да Гандлёвага каналу.



Гэта быў прадапошні дзень адпачынку, як я ўжо распавядаў, надвор'е пад канец сапсавалася і ў гэтым рэпартажы гэта асабліва прыкметна. Нягледзячы на гэта Лібава мне спадабалася значна больш, чым Клайпеда.
Гэта горад, дзе нараджаецца вецер, калісьці было сказана і напэўна ў гэтым ёсць доля праўды. Вецер, здавалася, суправаджаў мяне, ён быў у касым дажджы, які перыядычна мяне цубаніў, у пляжным пяску на ходніках і ў шалясценні лісця ў кронах дрэў. Старыя будынкі горада абшарпаныя, а камяні іх падмуркаў пакрытыя імхом і гэта так "гістарычна". Увосень, напэўна , тут лёгка надавацца прыемнай меланхаліі.

У цэлым я застаўся задаволены Балтыйскім адпачынкам, я атрымаў усё, што хацеў і мне казачна пашанцавала з надвор'ем. Калі раптам давядзецца адгукнуцца на прапанову туды паехаць яшчэ раз - не адмаўлюся.

http://ales-matsesha.livejournal.com/7342.html

[Александр Dehty]

Прыемна зноў пабачыць старынныя брукаваныя вулачкі, на якіх ніхто й нічога не турбуе. Калі атрымліваеш сапраўдны адпачынак ад забытага ўжо "здаўна" занятка - звычайнай прагулкі. Дзякую за фотаагляд Лібавы, бо я сёлета хоць і планаваў, але не заехаў :( .

[alexBel]

[zzuka]

Паланга, весна 2018: https://fotobrodilki.livejournal.com/16193.html