Форум сайта «Глобус Беларуси»

[К�НДУС]

Усадьба Скирмунтов в деревне Шеметово Мядельского района, как она называется во всех туристических путеводителях, от самой деревни находится в нескольких километрах. Да и усадьбой её назвать уже сложно. Усадебный дом не сохранился, сгорев дотла в 1943 году, поэтому о былом величии этого места можно судить по оставшимся хозпостройкам: винокурне, которая заставляет оттормаживаться "в пол", внезапно появляясь из-за придорожных кустов, амбару, кузнице.

увеличить до 1200x900

Считается, что усадьба Скирмунтов является одной из старейших на территории современной Беларуси. Хотя Скирмунты были её последними владельцами. А до этого эти земли принадлежали разным представителям ВКЛ и Речи Посполитой, таким, как Пшездецкие, Деспот-Зеновичи, Затрикобыльские и Нихренасебе-Фамильские.

Костёл Девы Марии стоит на холме и сейчас является главной доминантой бывшего усадебного комплекса. В создании его уникального убранства, в частности, витражей, приложили свои руки западные кукловоды..., ой, художники и архитекторы. Одна из икон в храме является копией иконы в костёле святого Альфонса в Риме. Но это не точно. Обмануть этих итальяшек - плёвое дело.

увеличить до 900x1200

увеличить до 900x1200

Крэпкий хозяйственник Скирмунт, пользуясь удалённостью от налоговой, санстанции и пожнадзора, развернул тут бурную деятельность. Например, соорудил систему прудов, идеальную технологичность которых не переплюнули до сих пор, поэтому пользуются ими, разводя здесь рыбу и её покупателей на деньги.

увеличить до 1200x803

увеличить до 900x1200

Ещё эти места связаны с именем композитора Шостаковича, одним из "главных" композиторов СССР, прославившегося, в первую очередь, своей Ленинградской (седьмой) симфонией. Так вот прадед этого Шостаковича родился неподалёку, в деревне Колодно. Он получил образование в Вильно, и был освобождён от оплаты за учёбу из-за "абсолютной бедности". Участвовал в восстании 1831 года, за что был сослан в Сибирь, Пермский край.
Вот и ещё один кусочек богатой беларуской истории, которой, говорят, у нас нет.

увеличить до 900x1200

[К�НДУС]

РќСѓ Р° таму, каму пашчасціла патрапіць унутр касцёла Сћ Шэметаве, Р° зрабіць гэта РЅРµ так проста, Р±Рѕ Сћ апошні час набажэнствы там здараюцца СЂСЌРґРєР°, магчыма С– РЅРµ заўважыць злева ад алтара непрыкметнае фота Сћ выглядзе С–РєРѕРЅС‹. РќР° С–Рј выява даволі маладога мужчыны Сћ адзенні РєСЃСЏРЅРґР·Р° С– надпіс „Przemoc nie jest oznaką siły, lecz słabości”, што Сћ перакладзе Р· польскай Р±СѓРґР·Рµ "Гвалт адзнака РЅРµ сілы, Р° слабасці".



Малады ксёндз - гэта Ежы Папялушка. Альфонс (Ежы ён стане пазней, пры пасвячэнні ў святары), нарадзіўся ў вёсцы Акопы на Падляшшы ў сям'і беларускіх каталікоў і сваё жыццё звязаў з служэннем богу і народу.
Увесь час, з 50-х і да 80-х, польскае кіраўніцтва хацела зрабіць так, каб касцёл быў лаяльны да камуністычнай улады і нават стаў ідэалагічнай зброяй дзяржавы. Спробы, каб дасягнуць гэтага, былі разнастайныя: ад прызыву семінарыстаў у войска, да прамых рэпрэсій. Але ўсё гэта давала зваротны эфект. Людзі цягнуліся да касцёла, а былые семінарысты станавіліся нефармальнымі лідарамі. Такім наканавана было стаць а.Ежы.
Спачатку ён быў пастырам студэнтаў-медыкаў, потым працаўнікоў Варшаўскага металургічнага завода, ад імя якіх прыехаў на першы з'езд незалежных прафсаюзаў "Салідарнасць". Так і пачалася гісторыя чалавека - сымбаля супраціву камуністычнаму рэжыму ў Польшчы.
На сваіх імшах а.Ежы лячыў сэрцы людзей, даводзіў простымі словамі малазразумелыя ім навуковыя ці тэалагічныя думкі. Ён казаў:"Перамагайце зло дабром".



Зразумела, што Ежы Папялушку сталі пераследаваць улады, яго не раз выклікалі на допыты, абвінавачвалі ў злоўжыванні функцый святара, пераўтварэнні касцёла ў месца антыдзяржаўнай прапаганды. Зразумеўшы пра небяспеку, вышэйшыя саны прапанавалі Ежы з'ехаць у Рым, але ён адмовіўся. "Я быў з народам у дні трыўмфа, застануся і ў гадзіну выпрабаванняў" - адказаў а.Ежы.
19 кастрычніка 1984 года яго машыну затрымала міліцыя. Адзінаццаць дзён ксяндза шукалі і маліліся, але знайшлі ўжо мёртвага. Пахаванне адбылося 3 лістапада, і такой дэманстрацыі ПНР не бачыла ніколі.
6 чэрвеня 2010 года а.Ежы Папялушка быў беатыфікаваны касцёлам (прылічаны да ліку блажэнных).
А ў сэрцах людзей застанецца назаўжды барацьбітам за павагу да чалавечай асобы, за справядлівасць, праўду і свабоду.