Форум сайта «Глобус Беларуси»

[Валацуга]

На могілках ні дрэўца.
І здалёку
Падасца — крушні ўсе разварушылі.
Ці нават цень трымаць нялёгка лёху,
Дзе ўсе
Зямны свой клопат патушылі.

Імшэе мірна з зоркаю Давіда
Менора,
Што як восці з рэчку смутку.
Дзядоўніку надломаная дзіда
Трымае ля сцяны благую чутку.

Конь белы,
Дзве казы
Ды тры авечкі
На восеньскай скупой пасуцца пашы.
Палеглых камянёў глухія вечкі
Схацелі засланіць магілам пашчы.

Як з Бібліі авечкі,
Козаў быццам
Прыгнаў Шагал,
І конь з яго размаху.
Грэць дол ужо астылы
Звычна пыцкам.
Скубуць траву,
Што прарастае з праху.