Форум сайта «Глобус Беларуси»

[yauhen.herasimenka]

Адзін працяглы шпацыр-вандроўка на ровары з мінулага лета 2014. У гэты раз я адправіўся з Наваельні ў Любчу, а шлях натуральна ляжаў праз Наваградак. У сярэднім дарога туды і зваротна склала 107-110 км.
Любча - мястэчка ў Беларусі, на левым беразе ракі Нёман. Уваходзіць у склад Наваградзкага раёну Гарадзенскай вобласьці. Таксама гэта магдэбурскае мястэчка гістарычнай Наваградчыны. Да нашага часу тут захаваўся замак Радзівілаў, сіламі энтузіястаў-валянтэраў вядзецца ягоная рэстаўрацыя. Ды менавіта туды - у замак я і адправіўся. Але стымулам з'явілася навіна на старонцы Піта Паўлава аднаго з маіх інтэрнэт-сяброў. Піт Паўлаў — беларускі музыка, удзельнік гуртоў N.R.M., Pete-Paff, Garadzkija.
На той момант студэнты-архітэктары ці рэстаўратары, сапраўды не памятаю, дапамагалі з акультурваннем замка, а Піт па добрай волі і ў якасці добраахвотніцкага жэсту ўладкоўваў там своеасаблівыя канцэрты!) Ну пра гэта трохі ніжэй, а цяпер трохі пра старт і пра саму дарогу )


Выехаў я з мястэчка Наваельня: https://fgb.by/viewtopic.php?t=6059, пра якое я ўжо шмат-шмат тут пісаў, пішу і буду пісаць :) Надвор'е стаяла добрае цёплае, нават гарачае, я нават з сабой узяў запасныя рэчы і ручнік) Удакладненне: у Любче ля самага замка цячэ Нёман, а я пра гэта ведаў загадзя)









На пачатку мне нават было ў ляноту штосьці фатаграфаваць, але вось некалькі маляўнічых краявідаў, як усе ведаюць, гэта частка Беларусі багатая ўзвышшамі і горкамі. Вельмі дарэчы пацешыла веладарожка - той факт, што яна там ёсць, але без нахабства аўтааматараў не абыйшлося! Як апынулася некаторым кіроўцам мала сваёй дарогі...







Неўзабаве я апынуўся ў Наваградку, ехаць няшмат і нядоўга, прыкладна 20-22 км, ехаў павольна, але мне на дарогу спатрэбілася трохі менш гадзіны, з улікам прыпынкаў для фатаграфій і папіць. Раварысты, не забывайце часцей піць у дарозе! На шляху ў горадзе мне сустрэлася школа мастацтва, да гэтага я часта бываў у горадзе, але ніколі не заўважаў там гэту ўстанову.


Ну і трохі цэнтральнай часткі горада, - аглядны выгляд на касцёл св. Міхася Арханёла (http://globustut.by/novogrudok/index.htm#dominic) і на манастыр францысканцаў: царква св. Мікалая (http://globustut.by/novogrudok/index.htm#nikolchurch).




Як бы моцна я не спяшаўся на канцэрт у Любчу, я ўсёткі заехаў да замка Міндоўга (http://globustut.by/novogrudok/index.htm#castle). Збудаванне Наваградскага замка ставіцца да пачатковага перыяду гісторыі горада. Сцены і вежы на працягу стагоддзяў мадэрнізаваліся. Таксама заглянуў на Курган "Неўміручасці" :)) (http://globustut.by/novogrudok/index.htm#kurgan_mickev).





Добры выгляды адкрываюцца з кургана, ну і на горад цікава паглядзець з вышыні, шкада не заўсёды было зручна зрабіць фатаграфію замка - там было некалькі вяселляў і ўсе яны ўсюды хадзілі і фатаграфаваліся, цалкам разбіваючы мае спробы ўлавіць момант для фатаграфій )








Да гэтага я яшчэ астудзіўся ў адной калонкі, хто ўважлівы - заўважыў, што іншая суколка :) Хай вас гэта не збівае,.. суколкі будуць яшчэ змяняцца некалькі разоў за ўсю паездку))


Але вернемся да замка. Плюс дадаюцца яшчэ фота касцёла Ператварэння Гасподняга (http://globustut.by/novogrudok/index.htm#farny). Храм збудаваны ў 1714—23 гг. на месцы заснаванага Вітаўтам у 1395 г. аднаго з самых першых беларускіх касцёлаў. У аб'ёмную кампазіцыю існай святыні ўваходзяць тры бессістэмна скампанаваныя кантаваныя капліцы, дата будаўніцтва якіх дагэтуль не ўсталявана. Хутчэй за ўсё, яны былі збудаваны ў XV ст. як частка папярэдняга храма.


















Паміж касцёлам і замкавай гарой, у самае нізіне, там яшчэ нейкі масток, "знайшоў" я трох рыцараў)) Хлопцы адпачывалі і забаўлялі турыстаў, як мне было расказана, то ім за гэта плацяць і яны не мясцовыя, але ў кальчугах ім было вельмі горача да невыноснасці. А вось мячы ў іх як апынулася - алюмініевыя. Але калі не прыглядацца, то выглядаюць цалкам эфектна )




Так як, наперадзе мяне чакаў канцэрт, то затрымоўвацца ў горадзе я ўжо больш не мог і рушыў далей у шлях. А тут ізноў радасць - па іншай бок горада - веладарожка!)


Далей працяг маляўнічых краявідаў, чаго тут шмат пісаць - самі ўсе глядзіце )















Нейкая закінутая і зарослая хата ўздоўж дарогі, там не было дзвярэй і ўсярэдзіне нікога, на той момант пачаўся дожджык і я хацеў было схавацца, але раздумаўся, бо часу на гэта не было. У выніку дожджык трохі пакапаў і перастаў, а хатку я нагледзеў сабе на зваротную дарогу, на выпадак калі канцэрт будзе працяглы і я не буду паспяваць дахаты да ночы..




А гэта самая кароткая падарожная вёска з усіх што мне трапляліся. Вось ён знак "Пачатак мяжы населенага пункта" і там недалёка відаць знак "Канец мяжы населенага пункта" )



Мемарыяльны камень Уладзіславу Дыбоўскаму ля вёскі Нянькава.
Дыбоўскі Уладзіслаў, брат Бенедыкта Дыбоўскага, — беларускі прыродазнавец (1838—1910). У 1863 г. за ўдзел у паўстанні Каліноўскага прысуджаны да турэмнага зняволення. Чытаў у " (рус.) Дерптском" універсітэце лекцыі па палеанталогіі. Вывучаў пераважна каралы, затым губкі і малюскаў рускай фауны. Шматлікія навуковыя працы Дыбоўскага ўтрымоўваюць каштоўныя дадзеныя па фауне пераважна Беларусі, Літвы, усходняй Сібіры, Камчаткі і Байкальскага возера, а таксама па беларускай флоры.


Нарэшце прыкаціў я ў Любчу і адшукаў замак :) Любчанскі замкавы комплекс размешчаны на левым беразе Нёмана на насыпным узгорку пляцам каля 0,7 га.
Наколькі я зразумеў - гэта вароты ў двор:



О, і Нёман таксама тут, нікуды не збег!



Гэта ўжо вечар, але наколькі відаць - днём тут праца відавочна кіпіць!






Прыехаў я туды, амаль нікога не ведаю, шукаю Піта, а яго няма нідзе.., але прымудрыўся пазнаёміцца з мясцовымі студэнтамі, як апынулася - гэта ў іх такая практыка, у большасці ўсе яны вучацца на архітэктурным па адмысловасці рэстаўратары. Я пазнаёміўся толькі з дзвюма трэцякурсніцамі, адну нават запомніў па імі Алена Смірнова, і як апынулася па іх адмысловасці трэба вучыцца 6 гадоў - для мяне гэта было адкрыццё. Дарэчы, падчас практыкі ў замку - яны там жа і жывуць, вось у гэтым будынку на ганку якога выступае Піт.
Яго я ўсёткі знайшоў: "Прывітанне, Піт, вось я і прыехаў, дзе тут можна ровар паставіць?"
А ён жартуе: "Ды вось ля сценкі я табе прыгатаваў месца"
Уласна там і паставіў :)





Канцэрт быў душэўны, на свежым паветры. Атмасфера трохі гістарычная! Увогуле крута! Слухалі, спявалі песні. Нават Тры чарапахі было! Хто ведае - зайздросцьце :)








А потым яшчэ і фатаграфаваліся разам :)










На зваротным шляху яшчэ і царква св. Іллі сфатаграфаваў. 1910—14 гг. Беленькая такая, востранькая.. Прыгожая )
[/url]

Што на конт зваротнай дарогі, то неяк вельмі хутка пацямнела, ехаў уначы ўжо, ды і нідзе не спыняўся. Аднак у гэтым ёсць сваё хараство, калі ты імчыш па свежым паветры, наперадзе свеціць ліхтарык, ты невядома дзе пасярод поля ці лесу, адзін і толькі міма пралятаюць спадарожныя ці сустрэчныя машыны, гэта і пачуццё рамантыкі, і пачуццё хвалявання, і гераічнасць нейкай. Але ўсё гэта надае шмат натхнення.

Дзякуй за ўвагу!