Форум сайта «Глобус Беларуси»

[korkh]

Усадьба Огинского в Залесье получит вторую жизнь



Усадьба Огинского в Залесье получит вторую жизнь. Такую цель поставили перед собой учредители благотворительного фонда "Северные Афины" – Сморгонский краеведческий музей, Молодечненское музыкальное училище имени Огинского и Союз предпринимателей Беларуси.

Задумок у основателей фонда много – они планируют не просто отреставрировать усадьбу композитора в Залесье, но и вернуть ей тот вид, который Северные Афины имели при своем знаменитом хозяине. В усадьбе должны появиться музейный комплекс, концертный зал, оранжерея. Ожидают обновления старый парк и пруд.

Дворцово-парковый ансамбль "Залесье" – интересный пример архитектурно-планировочной организации территории имения. Оно включало в себя два дворца, два парка, две оранжереи, часовню, мельницу, пивоварню, дом садовника, конюшни, теплицу. На территории парка находились два зверинца – обязательный элемент крупных усадебно-парковых комплексов. А беседки использовались как смотровые площадки. Все это планируется восстановить.

Кроме реставрационных работ, фонд планирует продолжить исследование творческого наследия Михала Клеофаса.

Презентация фонда прошла в концертном зале Молодечненского музыкального училища. Учащиеся и преподаватели училища внесли первый вклад – собрали 3 миллиона рублей.

�дею создания благотворительного фонда уже поддержали в Литве и Польше.

Есть и еще один повод надеяться, что современники увидят обновленное Залесье. Залесский сельский Совет принял участие в проекте Евросоюза и Программы развития ООН "Устойчивое развитие на местном уровне". Уже разработаны несколько туристических маршрутов, в каждом из них изюминкой станет посещение усадьбы Огинского. Европейский грант в рамках проекта поможет восстановить усадьбу.

РљРЎРўРђРўР�
Когда-то в Залесье шумели балы и приемы, а именитые и сановные гости почитали за честь быть приглашенными в Северные Афины. Прапраправнук Огинского, композитор и пианист �во Залусский в книге "Ген Огинского" приводит воспоминания одного из современников Михала Клеофаса: "Все обладавшие весом в обществе люди, именитые граждане Короны и Литвы, радевшие о благе своей страны, приезжали в Залесье, чтобы обменяться мнениями, и собирались у князя иногда на целые недели". Здесь обсуждались политические новости, прослушивались новые музыкальные и литературные произведения.

[korkh]

Усадьбу Огинского обновят
Дворцово-парковый комплекс в Залесье включен в Государственную программу реставрации архитектурных памятников на 2011 год. На восстановление дворца выделено около 5 миллиардов рублей. Уже готова проектно-сметная документация на реставрацию, и в ближайшее время будет объявлен тендер на выполнение работ.

Проект реставрации выполнило минское унитарное предприятие "Проектреставрация". В нем учтены разработки и исследования ученых, проводившиеся в усадьбе начиная с 70-х годов прошлого века. А попыток привести усадьбу в порядок было несколько. В начале 90-х, когда усадьба стала филиалом Музея театральной и музыкальной культуры Беларуси, началась реставрация дворца, была восстановлена часовня, на старом фундаменте возведена заново водяная мельница. В середине 90-х реставрация прекращена, здание законсервировано.

Нынешним проектом намечена замена крыши, стропильной системы дворца, полов, окон и дверей.

После реставрации к дворцу Огинских пристроят еще одно крыло параллельно оранжерее. Здесь разместятся зимний сад и гостиница. На первом этаже основного дворцового здания проведут реставрацию интерьера ХІХ века и расположат экспозицию музея. Музейной экспозиции также отдадут и крыло, в котором во времена Михала Клеофаса Огинского размещалась оранжерея. Во дворце появится музыкально-театральный зал с отдельным входом.
Ожидаются изменения и в старом парке Огинских. Работникам культуры удалось отыскать в архивах проект дворцово-паркового комплекса. Он и станет отправной точкой для реставрации парка. В нем растут много редких растений, у парка своеобразная планировка. На воссоздание паркового комплекса также будет объявлен тендер.

Кроме денег из республиканского бюджета, на реставрацию усадьбы Огинского в Залесье средства поступят по линии совместного проекта трансграничного сотрудничества "Литва – Латвия – Беларусь".

http://news.tut.by/kaleidoscope/art215928.html?utm_source=rss-news&utm_medium=rss&utm_campaign=news-feed

[korkh]

Пачалася рэканструкцыя сядзібы Агінскага


У Залесьсі на Смаргоншчыне пачалася рэстаўрацыя маёнтку дыплямата, паўстанца, кампазытара Міхала Клеафаса Агінскага. Па пэрымэтры палацавага комплексу паставілі драўляны плот, прыгналі вагончыкі для рабочых, на тэрыторыю завезьлі бэтонныя блёкі ды іншы будаўнічы матэрыял.



Паводле праектнай дакумэнтацыі, працы на гістарычным аб’екце мяркуецца скончыць за паўтара года. Навуковы кіраўнік праекту рэканструкцыі сядзібы сям’і Агінскіх у Залесьсі, архітэктар Людміла Іванова, перакананая: пры адпаведным падыходзе і стабільным фінансаваньні ўкласьціся ў адведзены час рэальна:

— Так, вы ведаеце, вельмі прыемна, таму што, можна сказаць, я гэтага ўсё жыцьцё чакала. Вось нарэшце гэта зьдзейсьнілася. І дай Бог, каб было скончанае.

— Вельмі аптымістычныя тэрміны канца рэстаўрацыі — канец 2012 году. Па аб’ёме працаў неяк не адразу і верыцца…

— Насамрэч так, вельмі аптымістычныя тэрміны. Але, шчыра кажучы, не такі ўжо там і вялікі аб’ём працаў. Калі параўнаць, да прыкладу, з Купалаўскім тэатрам, на які далі менш за два гады, дык, я думаю, Залесьсе там і блізка не стаяла. Там па гэтых тэрмінах можна ўвогуле ўсё зрабіць за тры месяцы.

— Мабыць, не зусім удалы прамежак часу з гледзішча фінансаў. Плянавалася адна сума, якая пераўтварылася ў нашмат меншую…

— На жаль, гэта так, і менавіта гэтая акалічнасьць можа, вядома, падоўжыць тэрмін. Але тут, разумееце, ніхто не застрахаваны ад падобных абставінаў, бо невядома, што і як будзе далей. Але ў дадзеным выпадку, на шчасьце, асабліва нічога імпартнага ў складзе будаўнічых кампанэнтаў няма, таму спадзяюся, што ўсё абыдзецца.



Міхал Клеафас Агінскі жыў і працаваў у Залесьсі цягам 1802–1822 гадоў. Менавіта тут, як сьцьвярджаюць дасьледчыкі, зьявіўся на сьвет палянэз ля-мінор («Разьвітаньне з Радзімай»).

Але пасьля 1939 году, калі Заходняя Беларусь была ўключана ў склад БССР, маёмасьць гаспадароў нацыяналізавалі. У наступныя гады ў разрабаваным палацы разьмяшчаліся стайня, трактарны стан, дом састарэлых.




Экскурсавод, даглядчык тэрыторыі парку і сядзібы Сяргей Верамейчык згадвае, што ў найноўшай гісторыі гэта ўжо другая спроба распачаць рэстаўрацыйныя працы — першая з-за адсутнасьці фінансаваньня была згорнутая на пачатку 1990-х:

«Другая спроба аднавіць рэстаўрацыйныя працы — яна, канечне, пазытыўная. І тое, што будзе цяплярня, будуць кацельную будаваць, адкуль пойдзе цяпло ў будынкі — таксама важна. То бок плянуецца за гэты год зрабіць цяплярню, каб далей ужо можна было працаваць унутры сядзібы. Ну, а наконт усяго астатняга, як кажуць, трэба паглядзець. Самае галоўнае, што грошы пакуль пералічваюць, працы ідуць. Мяне як чалавека, які працаваў у рэстаўрацыі, болей клапоціць аўтэнтычная цэнтральная частка з калёнамі, якая зараз знаходзіцца ў дрэнным стане, пад накрыўкай. Вопыт падказвае, што трэба пачынаць рэстаўрацыю менавіта з гэтай часткі, бо яна можа папросту рухнуць. Але ў любым выпадку навіна пазытыўная, дай Бог, каб яна не аказалася толькі навіной, а каб пераўтваралася ў канкрэтыку».



Пачатак рэстаўрацыйных працаў супаў з дэвальвацыяй нацыянальнай валюты. Аднак, на перакананьне старшыні камісіі па справах ЮНЭСКО ў Беларусі, нараджэнца Смаргоншчыны Ўладзімера Шчаснага, ніякіх карэкцый у фінансаваньні не плянуецца, і да 2015 году, калі будзе адзначацца 250-гадовы юбілей Міхала Клеафаса Агінскага, сядзіба атрымае фактычна першапачатковы выгляд:

«Паводле існуючай канцэпцыі, гэта павінен быць культурна-турыстычны цэнтар. Скажам так: калі не прыбытковая, то гаспадарча-разьліковая ўстанова, якая будзе працаваць сама па сабе, не залежачы ні ад якіх крызісаў ці зьмены ўласьніка. І я думаю, што гэта будзе, бо тут што важна — перадусім тое, што гэта будуць не пустыя сьцены. Архіў вернуты, матэрыялы зьбіраюцца, так што, я думаю, тут вельмі добрыя пэрспэктывы. А калі яшчэ ў нас ёсьць нейкі часовы арыенцір — 250 гадоў ад нараджэньня Міхала Клеафаса Агінскага ў 2015 годзе — то, перакананы, да гэтага часу ўсё зробіцца».

За сваю больш чым 200-гадовую гісторыю сядзіба захавала арыгінальны выгляд і, здавалася б, не вымагае такіх значных укладаньняў, як іншыя гістарычныя аб’екты. Праўда, архітэктар Людміла Іванова кажа, што гэта збольшага візуальны падман і нанава ўмацоўваць неабходна практычна ўсе канструкцыі. Улады спадзяюцца, што ў справе аднаўленьня маёнтку роду Агінскіх можна ўкласьціся ў 4 зь лішкам мільярды рублёў.

http://www.svaboda.org/content/article/24228806.html

[Zmicier]

В деревне Залесье Сморгонского района продолжается реставрация усадьбы Михала Клеофаса Огинского.

Восстановление имения известного композитора и дипломата включено в госпрограмму на 2011 год, на это выделено около 5 млрд рублей из бюджета. �значально планировалось завершить все работы к концу 2012 года, но сроки пришлось скорректировать.

Как пишет сегодня "Рэспублiка", открыть усадьбу планируют в 2013 году, а вот полностью завершить благоустройство поместья планируется в 2015 году, когда будет отмечаться 250-летие со дня рождения Михала Клеофаса Огинского.

http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=13&news=107789&newsPage=0

[korkh]

Грошы на аднаўленьне сядзібы Агінскага «зьела» дэвальвацыя

Сродкаў на рэстаўрацыю сядзібы дыплямата, паўстанца, аўтара ўсясьветна вядомага палянэзу ля-мінор «Разьвітаньне з Радзімай» Міхала Клеафаса Агінскага хапіла на год працы.



За гэты час абнесеная сінім плотам будоўля ў Залесьсі на Смаргоншчыне папоўнілася збудаванай з чырвонай цэглы аранжарэяй і зялёнай дахоўкай. Усё іншае пакуль што застаецца ў звыклым — то бок, напаўразбураным — выглядзе.

Згодна з праектнай дакумэнтацыяй, здаць цалкам адрэстаўраваны аб’ект плянавалася да канца 2012 году. Да 2015-га, калі будзе адзначацца 250-гадовы юбілей знанага кампазытара і грамадзкага дзеяча свайго часу, Залесьсе ўжо мусіць стаць «турыстычнай Мэкай». Аднак падаецца, што тэрміны давядзецца ўсё ж скарэктаваць: пакуль будаўнікі аднаўлялі аранжарэю, страчаную за дзесяцігодзьдзі няпрофільнага выкарыстаньня сядзібы, скончыліся выдзеленыя на рэстаўрацыю грошы. Між тым яшчэ ня так даўно навуковы кіраўнік праекту, архітэктар Людміла Іванова ня мела падставаў сумнявацца ў тым, што нешта перашкодзіць працэсу аднаўленьня палацавага комплексу:

«Што тычыцца аранжарэі і дома садоўніка, то гэта ня новае будаўніцтва, а, скажам так, узнаўленьне старога аб’ёму. Унутры зрабілі невялікую кацельню, якая будзе абаграваць увесь комплекс. Што да астатняга? Рабіць трэба ўсё, бо там толькі што стаяць сьцены і перакрыцьці ляжаць. А ўсё астатняе — дах памяняць, падмуркі ўмацаваць, сталярку ўсю замяніць, зрабіць аддзелачныя працы, а самае галоўнае — сеткі падвесьці. Да акрэсьленага часу ўсё можна зрабіць, бо там не такія складаныя працы. Няма нейкага складанага дэкору ці супэрэлемэнтаў, якія прадугледжаныя ўнутры будынка і якія запатрабавалі б шмат часу на аднаўленьне. Там ні жывапісу, нічога асаблівага, збольшага агульнабудаўнічыя працы. Вядома ж, апошняе слова скажуць грошы і ўсё будзе залежаць ад фінансаваньня. Зразумела, сеткі зоймуць ладна часу, іх пракладка. Але зьнешне хоць і падаецца, што шмат працы, насамрэч яна ня вельмі працяглая. Калі добрая арганізацыя працы, то ўсё можна зрабіць».



У найноўшай гісторыі гэта ўжо другая спроба распачаць рэстаўрацыйныя працы ў сядзібе Міхала Клеафаса Агінскага. Першая з-за адсутнасьці фінансаваньня была згорнутая на пачатку 1990-х. Цяперашняя, пачаўшыся, на неакрэсьлены тэрмін спынілася. Спадзяваньні ўладаў, што ў справе аднаўленьня можна ўкласьціся ў чатыры зь лішкам мільярды рублёў, аказаліся занадта аптымістычнымі. Зрэшты, можа, так яно і было б, каб не мінулагодняе абясцэньваньне рубля ўтрая, якое парадкам «зьела» дзяржаўныя інвэстыцыі.



Сяргей Верамейчык — дасьледчык жыцьця роду Агінскіх — у статусе старшага навуковага супрацоўніка будучага музэю больш за два дзясяткі гадоў намагаўся прысьпешыць пачатак рэстаўрацыйных працаў. Апантаны гэтай ідэяй, пры канцы 1980-х прыехаў у Залесьсе зь Менску, ахвяраваўшы кар’ерай мастака. І нарэшце быў усьцешаны, што праз столькі гадоў зьдзеку з гістарычнай каштоўнасьці зьявіўся імпэт прывесьці яе ў прыстойны выгляд.



На жаль, пачатак рэстаўрацыі супаў з дэвальвацыяй нацыянальнай валюты, хоць, як спадзяецца спадар Верамейчык, грошы да юбілею Агінскага, які будзе адзначаць уся Эўропа, усё ж знойдуцца. Разам з тым ён наракае, што рэстаўрацыя адбываецца не зусім карэктна, часта нават «на вока». Прыкладам, аранжарэя з інтэграваным у яе домікам садоўніка аказалася вышэйшая за першапачатковы варыянт мэтры на два, таму глядзіцца занадта цяжкою і, як вынік, заціснула сабой увесь астатні архітэктурны ансамбль:

«Можа, грошай і мала было, але ж трэба іх ашчадна выкарыстоўваць. А то пачыналі — і быццам ня ведалі, што ў краіне крызіс. Пачалі рэстаўрацыю з таго, што ўзяліся бардзюрныя камяні ўкладаць. Нават асфальт ужо хацелі вакол класьці. Ім жа працаваць трэба, асвойваць грошы, пакуль тая Іванова празь месяц прыедзе зь Менску. Дык вось яны і асвойвалі — марудзілі, туды-сюды соўгаліся. Кантролю няма, як гэтыя грошы расходуюцца, дык забабахалі такія падмуркі пад цяплярню, як быццам гэта бамбасховішча. Па старой савецкай звычцы: закладзем, каб ня ўпала. Таму рабілі, што можна было, безь яе прысутнасьці, хоць я ім казаў, што трэба было пачынаць з цэнтральнай часткі. А час ідзе, і чым далей прасоўваліся, тым вышэй і вышэй паўзьлі кошты. Па-нармальнаму, думаю, можна было зрабіць калі ня ўсё, то шмат чаго. Але ўрэшце выбралі і тыя грошы, якія былі разьлічаныя, каб працаваць яшчэ ў 2012-м. Ды пра што цяпер казаць? Працуюць, як сырое гарыць».



Міхал Клеафас Агінскі жыў і працаваў у Залесьсі два дзясяткі гадоў — ад 1802-га да 1822-га. Менавіта тут, як сьцьвярджаюць дасьледчыкі, зьявіўся на сьвет знакаміты палянэз ля-мінор «Разьвітаньне з Радзімай». Але пасьля 1939 году, калі Заходняя Беларусь была ўключана ў склад БССР, маёмасьць гаспадароў нацыяналізавалі, і сядзіба паступова прыйшла ў заняпад. У наступныя гады ў разрабаваным палацы разьмяшчаліся стайня, трактарны стан, дамы адпачынку і састарэлых.


Праект рэстаўрацыі сядзібы ў Залесьсі. Архітэктар Людміла Іванова.

http://www.svaboda.org/content/article/24578608.html

[korkh]

«Паўночныя Атэны» — на галодным фінансавым пайку
Недахоп фінансавых сродкаў спаралізаваў працу на чарговым гістарычным аб’екце.



http://www.svaboda.org/content/article/24917302.html

[Zm9]

а чаму па першаму артыкулу "Пауночныя Афiны" належаць да Залесся? Тут нiчога не наблытана?

а што тычыцца рэстаурацыi, дык дадам андо - "ЗАБОР ХАРОШЫ!!")))))

[korkh]

http://azarkinm.livejournal.com/131843.html

[Demetr]

Реставрация усадьбы Огинского практически завершена

http://www.interfax.by/news/belarus/1156046

[alexBel]

па фатаздымкам усе файна! спадзяюся на тое, што так сама ўсе выглядае і ў жыцці.

[К�НДУС]

Ну а зараз можна параўнаць, на прошлым тыднi быў там. Пачуў па ТБ, што адчыняюць пасля рэстаўрацыi, САМ Фiнберг мусiў з аркестрам прыехаць. Я не ведаю, як даехаў Фiнберг, мне давялося гамаваць "у падлогу", калi я ўбачыў вось такi паказальнiк.



Аб тым, што рэстаўрацыя скончана, няма i гаворкi. Так, далi справаздачу, што выдаткаваныя грошы "асвоiлi". Нi да млына, - там рэстарацыю плануюць пабудаваць, нi да афiцыны, нi да става, нi да прылеглай тэрыторыi рукi не дайшлi. Да i тэхналёгii нашай "рэстаўрацыi" ўсiм вядомы: разбурыць i пабудаваць наноў. Але ж тут погляды падзяляюцца. Многiм падабаецца ўжо тое, што хоць так, але аднаўляюць. Краiна бедная, грошай не хапае... Ага на палацы з залатым посудам хапае, а на гiсторыю не.
А зараз слайды...

[Zmicier]

[korkh]

"Северные Афины" под Сморгонью. Репортаж из усадьбы Огинских, где бродят тени Костюшко

[восадули]

[восадули]